Eergister ontmoette ik haar, stralend kwam ze me tegemoet. Een voelbare houding van, Hallo wereld hier ben ik, en ik voelde direct; het is tijd om haar te laten gaan. “Laatste keer?” vroeg ik haar,” ja ik denk het wel” zei ze met een grote glimlach. Wat heeft ze haar proces met beide handen aangepakt. Wat zeg ik, een spons was ze. In ons kennismakingsgesprek, zie ik haar nog zitten. Volle tranen, rollend over haar gezicht. Ze was doorgestuurd door haar psycholoog om het eens op een andere manier aan te pakken. Ze zocht veel dingen buiten haar zelf, leefde in angst, voelde zich afgewezen en niet gehoord.
Ze wilde het wel proberen zoals ze zei….uuuh zei ik….met proberen gaat het niet lukken! Je mag een besluit maken. Je gaat ervoor of niet. Ze ontmoette me gelijk in mijn directheid. Ondanks dat ik natuurlijk snap wat mensen met proberen bedoelen zet ik het graag even op scherp. Mijn manier van werken slaagt als je er echt voor gaat. Jij kan eruit halen wat je eruit wil halen. Het is maar wat je wil. Wil je uit de ellende of er nog even in blijven? Wat je ook kiest, je hebt recht op je eigen keuzes. Ik vind prima. Soms zijn mensen nog niet klaar om echt die verandering door te voeren die nodig is om uit de ellende te komen. Ik kan ook niet iedereen helpen. Zij koos om ervoor te gaan en dat deed ze.
De eerste keren heb ik haar “alleen” maar aangeraakt op haar eerste en tweede chakra omdat ze leefde in angst. Ze pakte alles aan, deed alle oefeningen, maakte alles af, deed haar huiswerk. In het begin snapte ze bv het boek van Jan Geurtz niet maar ze las dan iedere bladzijde wel 4 keer, net zolang tot ze het wel begreep. Of ze kwam in de lucht, wil je met het uitleggen wat hij bedoelt? natuurlijk wil ik dat. Nooit verzette ze een afspraak, ze was trouw aan haar therapie. Moest ik sluiten in de lockdown dan ga ik met je mee naar buiten omdat de sessies haar verder hielpen en dat is precies wat nodig is. Nu begeef ik me natuurlijk een beetje op glad ijs als ik dat zeg want ieder proces is prachtig ook als mensen nog niet durven te veranderen en ruimte nemen om wel te verzetten of niet meegaan naar Wildrijk. Dan is er nog tijd en rijping nodig of nog een keer vastlopen in jezelf. Ik wil je dmv dit stuk laten zien hoe het ook kan.
Dat wat ze had geleerd over zichzelf, de inzichten die ze vergaarde in de sessie paste ze toe in haar leven. Ook al waren dat moeilijke en pijnlijke beslissingen. Ze deed wat nodig was om keuzes te doorvoeren, die goed voor haar waren. Natuurlijk met vallen en opstaan maar iedere keer stond ze weer op. Reflecteren werd een dagelijks onderdeel van haar leven. Ze schreef alles op. Schrijven is beklijven zeg ik altijd. “Wat deed ik nou, waardoor ik weer in de situatie belandde? Kan ik erbij blijven, kan ik het voelen en waar voel ik het”. Ze leerde wat van haar was en wat van de ander was en dat wat van de ander is, jij niet hoeft op te lossen. Ze leerde dat ze eigen keuze mocht maken en dat ze van niemand meer de bevestiging nodig had. Autonomie op en top! We hebben samen gelachen, gehuild en soms “vervloekte” we onze uitdagingen in het leven want ja ze kwam er al vrij snel achter dat ik ook gewoon maar een mens ben. Ze leerde daardoor ook mensen niet meer op een voetstuk te zetten. Ze is vrij in zichzelf, ze is liefde. Dit is wie ik ben en ik ben van waarde zei ze gister. Trots en voldaan en met een traan van blijdschap namen we “afscheid”. Mooi was ze al in al haar pijn maar de wereld heeft er een krachtige vrouw vol zelfliefde bijgekregen.
Ik vond toepasselijk, om iets kwetsbaars van mezelf te geven aan haar en vroeg ik of een liedje voor haar mocht zingen. Soms voelt dat zo. Dit lied heeft mij door hele moeilijke tijden heen geholpen en vindt er kracht en troost in. Ze kon het ontvangen.
Vanaf nu is mijn leven van mij,
Elke tel, ieder uur, alle dagen.
Mijn verlangens die geven mij kracht,
Voor het dragen van zorg en pijn.
Ben de vrijheid niet meer gewent.
‘t maakt me kwetsbaar en soms onzeker.
Toch vertrouw ik op mijn gevoel,
Kies bewust voor mijn eigen doel.
Ik wil voelen dat mijn leven heel bijzonder is,
Ik wil opstaan met een lach,
Ik wil voelen hoe de nacht een stralend nieuwe dag ontmoet.
Ik wil weten wie ik ooit was,
Hoe ik zocht naar verborgen talenten.
Zonder twijfels hier te staan,
Met de wil om steeds door te gaan.
Ik wil gelukkig leven,
Door mezelf te zijn.
Met een sterke vrije wil
Met mijn hart en ziel.
Vanaf nu, spreid ik mijn vleugels uit.
‘k Ga voor niemand meer aan de kant,
Neem de toekomst in eigen hand.
Ik wil voelen dat ik mag bestaan.
(Gabriella’s song (as it is in heaven) Vertaling Jeroen Teelen
Dank je wel lieve jij dat ik een stuk met je mee mocht lopen. Ik heb van je genoten. Je mag nu je eigen pad verder bewandelen. Je kan het alleen, en als je het toch nog even samen wil doen weet je me te vinden.
Liefs Ester
