Lieve Huisvrienden,
Dit berichtje gaat over het leven zelf.
Vandaag, 2 juli, glij ik een nieuw levensjaar in. Mijn 54ste verjaardag vandaag. Ik had een mooie viering gepland met dochters (één vanuit haar hart vanaf Curaçao) en vrienden waarmee ik een liefdevolle band voel.
Helaas walste het leven afgelopen weekend weer even door mijn fysieke lichaam heen.
Wat leek te beginnen als een buikgriep eindigde wederom in een flinke darmontsteking. Ik belande gister op de EHBO en na een paar uur en een CT scan later, mocht ik wel weer naar huis gelukkig met in vooruitzicht een operatie dit jaar nog om stuk zieke darm weg te laten halen. Voel me flink ziek.
Maar in dat ziek zijn word juist de essentie van het leven zo voelbaar.
De kern van het bestaan. De liefde die voelbaar wordt met zoveel lieve mensen om me heen die me steunen, bij me inchecken wat er nodig is. ’ S nachts piket dienst draaien zodat als ik het nodig heb, kan bellen in de nacht.
Direct klaar staan als ik om hulp vraag. Dankbaarheid en pure liefde is wat ik dan zo enorm voel. Groots en hartverwarmend.
Er zijn voor een ander, is waar ik voor sta. En nu mag ik dat dan ook weer even zelf ervaren. De balans tussen geven en ontvangen.
Dankbaar voor de man in mijn leven met zijn liefde voor het leven, geduld en onvoorwaardelijkheid. Het niet meer alleen te hoeven doen en ik ook steeds meer in de bedding van onze liefde kan zakken.
Mijn nieuwe levensjaar prachtig begonnen met de ware essentie van het leven zelf. Dealen met wat zich aandient puur, rauw en daar doorheen de liefde kunnen blijven zien. Wat een cadeau.
Mijn agenda is inmiddels leeg gemaakt om in overgave rust te kunnen nemen.
Er zijn voor jou lukt me nu niet.
Na mijn vakantie zal ik iedereen weer bellen, appen, mailen. Dank voor alle begrip die ik heb mogen ontvangen.
Ik ga in de stilte.
Tot na 11 juli.
Liefs Ester 🧡
