Vandaag, 20 jaar geleden werd ik voor het eerst moeder

Vandaag  20 jaar geleden werd ik voor het eerst moeder. Nadat mijn lijf haar mega oerkracht had laten voelen ben ik nog flabbergasted van de kracht die er bij een uitdrijving komt kijken. Asjemenou zeg wat een power. Ondanks de oerkracht van mijn bijna uit elkaar getrokken lichaam, tenminste zo voelde het, kon mijn kindje niet op een natuurlijke manier geboren worden. Met een “spoed”keizersnede na een zwangerschap van 42 weken een bevalling van ruim 18 uur werd zij geboren in het Dr Horiacio Hospital te Aruba. Mijn god wat verlangde ik haar te ontmoeten. Ik was kapot, ik kon niet meer maar op het moment dat ze bij me gelegd werd op de OK, was ik alle pijn van de uren ervoor vergeten. Wat een  mooi mensje. Dit mensje geboren uit mijn moederschoot. Wat rook ze lekker. Ze werd bij me gelegd direct nadat ze uit mijn baarmoeder kwam, ze huilde heel kort met 1 zachte klank ;wheeeh en begon aan mijn neus te sabbelen. Ze keek me direct aan en in dat ene moment van oogcontact voelde ik het. Ik ben haar moeder en zij is mijn kind. Ik kon haar al na 1 seconde niet meer wegdenken uit mijn leven. Wat een bijzondere ervaring. Nu 20 jaar later, hebben we samen al veel mee- en doorgemaakt. Ze studeert inmiddels medicijnen. Onze band is vanuit ruimte voor elkaar. Ze mag haar eigen weg volgen en ik kijk toe en als ze me nodig heeft, weet ze me te vinden en ik haar. Eerlijk vind ik dat soms best lastig hoor. Soms wil ik gewoon dat ze het op mijn manier doet omdat dat makkelijker is voor mij. Vooral als ze wat worstelt met levensvragen, dan moet ik echt waken dat ik moeder blijf en niet in de rol van therapeut stap. Mijn rol als therapeut is een deel van mij, het zit in mij, de nieuwsgierigheid naar de mens zijn levenspad maar ook naar mijn kind dus, het is wie ik ben. Je krijgt het er een soort van gratis bij als je met mij omgaat. Zij kiest voor nu voor de wetenschap en tja daar heeft mama niet zoveel mee, eerlijkheidshalve heeft zij ook niet zoveel met mijn kijk op het leven en mijn steeds diepere spirituele ontwaken maar we respecteren elkaar en proberen begrip voor elkaar op te brengen.

Ze mag zelf ontdekken wat haar eigen waarheid is. Ze is niet mijn bezit, ik heb alleen maar het voorrecht gehad haar te mogen baren. Laatst in een mooi gesprek waarin ik me kwetsbaar opstelde over hoe ik soms twijfel of er ik er wel genoeg geweest ben in aandacht, of ik wel een aanwezige moeder ben (geweest) voor mijn dochters. (inderdaad dochters, want 2,5 jaar na haar geboorte mocht ik nog een meisje ontvangen in mijn schoot.) Van thuisblijf moeder in een 1 klap naar altijd werkende maar ook studeerde moeder was niet alleen voor mij een omschakeling maar ook voor mijn dochters. Mijn oudste vroeg me laatst, “ Mam hoeveel uur werkte jij eigenlijk toen wij nog op de basisschool zaten?. Ik vertelde haar dat ik 36 uur per week draaide en nog 1 dag in de week naar Utrecht ging 4 jaar lang om te studeren. He wat? zei ze, ik heb het gevoel dat je er altijd voor me was. Heb je echt zoveel uur gedraaid in de week? “Ja schat” antwoordde ik.

In dat moment waarop zij haar ervaring met me deelde voelde ik het. Mijn twijfel nam af. Ik ben een aanwezige moeder. “Hoe deed je dat mam” vroeg ze mij. Als ik thuis kwam van werk of studie dan was de tijd die ik had, voor jullie. Ik zette mijn mobiel uit, keek niet op de computer en we deden dingen met elkaar. Ik vertel haar dat je gewoon fulltime kan werken als moeder zijnde maar dat het gaat om echte aandacht. Je kunt beter 30 min echte aandacht per dag geven en fulltime werken dan de hele dag thuis zijn en bezig zijn met andere dingen. Er zijn gaat niet over kwantiteit maar over kwaliteit in het contact. Het gaat over luisteren, echt luisteren, zonder het te willen veranderen, horen wat gehoord wil worden. Meer is vaak niet nodig om het, er zijn te kunnen ervaren. 

Beide ervaringen heb ik in mijn moeder zijn rugzak. In mijn, ik ben een thuisblijfmoeder fase, kon ik echt wel eens verlangen naar tijd voor mezelf. Tot op de dag van vandaag sinds mijn werkende bestaan ervaar ik dat bijna niet meer, behalve als ze lopen te zeuren natuurlijk ;). Ik kan echt zeggen dat ik veel meer van mijn kinderen kon hebben dat ik fulltime aan de bak moest dan dat ik niet werkte. Ik ben er echt een leukere moeder van geworden, denk ik.

Moeder zijn, ik vond soms een hele klus tot ik me een aantal jaar geleden realiseerde dat moeders ook gewoon maar mensen zijn. Ik zeg sindsdien tegen ze;  sorry als ik je tekort heb gedaan, ik ga graag mee naar de therapeut om dat te erkennen voor je. Ik heb je opgevoed met heel mijn hart dat kan nooit verkeerd zijn, misschien had ik het anders kunnen doen maar zou niet weten hoe. We leren van elkaar en zoals ik iedere verjaardag bij mijn oudste zeg en vandaag dus ook weer. Ik ben nog nooit moeder geweest van een 20 jarige dus help je me als ik het anders mag doen?. Bij mijn jongste zeg ik, later in het jaar, ik ben al eens moeder geweest van een 18 jarige maar misschien wil je dat ik het bij jou anders doe, wil je me dan helpen als je dat ervaart. Ze kijken me dan lachend aan met een blik van, heb je mijn moeder weer. Maar ooit, ooit zullen ze begrijpen en zelf voelen wat ik daar mee bedoel. 

Lieve Schat van harte gefeliciteerd met je 20ste verjaardag. xoxo Mama

Liefs Ester